ஐம்புலக் கள்வ ரகத்தினிற் புகும்போ தகத்தினீ யிலையோ வருணாசலா

on





 ஐம்புலக் கள்வ ரகத்தினிற் புகும்போ

தகத்தினீ யிலையோ வருணாசலா
When the five sense-thieves enter the heart,
Are You not present within, O Arunachala?
*(Five sense-thieves refer to sight, sound, smell, taste, and touch — which steal our attention from the Self.)
जब पाँच इंद्रिय-चोर हृदय में प्रवेश करते हैं,
क्या तुम भीतर नहीं हो, हे अरुणाचल?
💫 The Five Who Knock 💫
(Inspired by Aksharamanamalai, Verse 11)
They came — unasked — the five,
Through windows wide and doors ajar.
With scent, with song, with fleeting touch,
They stole my stillness, left no scar.
O Light within this trembling shell,
When the five thieves entered in,
Were You not near, O Arunachala,
To guard this house from silent sin?
This house, my heart — it lacks a fence,
And silence, now, wears sorrow’s skin.
They danced as taste, they teased as thrill,
Yet all were masks on faces thin.
They dressed as beauty, spoke as sound,
They charmed my gaze with glint and gloss.
But every glitter turned to dust —
What joy they gave was only loss.
One sage had warned: “What tempts your gaze
Is but the skin of waking dreams.
What’s prized by flesh is bound to fade —
The real is never what it seems.”
Another whispered, “Draw within,
Like turtle when the storm is near.
Control the five — just once — and know:
That quiet will outlive all fear.”
But I? I stood and let them in,
Unmindful of the theft they made.
The treasure lost was not the gold,
But peace, where truth and Self had stayed.
O Arunachala, where were You then?
Why was Your fire not felt inside?
Yet now I see — You never left,
It’s I who ran and chose to hide.
The gate was me, unlatched by thought.
The watcher slept; the thieves grew bold.
But You, O Silence, never sleep —
You wait, unmoved, in stillness cold.
No karma calls You into play,
No doing stains Your changeless face.
Just by not doing, I return,
To find my Self, to find my place.
I dip again into the deep,
Where thought dissolves, and Self is wide.
Where space and hill are one, not two —
No longer cast, nor need to hide.
So come, dear thief, if still you must.
But I shall watch, unmoved, unbound.
No gate unguarded now remains —
For I have met the Stillness sound.
💫 पाँच जो आये चुपके से 💫
(अक्षरमणिमालै – श्लोक 11 से प्रेरित)
वे आये — बिना बुलाए — पाँच,
खुली खिड़कियों से, खुले दरवाज़ों से।
सुगंध के संग, सुरों के साथ,
छूकर गए — चुपचाप, बिना कोई घाव दिए।
इस कांपते तन की जोत,
जब इंद्रिय-चोर हृदय में घुसे,
क्या तुम नहीं थे वहाँ, हे अरुणाचल,
रक्षक बनकर, मौन में बसे?
यह घर — मेरा हृदय — था निस्सीम,
बिना दीवार, बिना पहरे।
मौन ने पहना दुःख का चोला,
और चुप्पी गूंजी तीव्र कहरे।
स्वाद बने वे, छुअन बने वे,
रूप-सुरभि में ढले थे वे।
पर भीतर से सब खोखले निकले,
बाहरी रूप में फंसे थे वे।
एक ऋषि ने कहा था मुझसे —
“जो दिखे, वह स्वप्न का पर्दा है।
जो इंद्रियाँ चाहें, वह नश्वर है —
सत्य, केवल भीतर का नर्मदा है।”
दूसरे ने धीरे से फुसफुसाया:
“कछुए-सा सिमट जा तू,
जब तूफ़ान का आभास हो।
एक बार रोक ले इन पाँचों को,
फिर जीवन होगा अशोक हो।”
और मैं? मैं खड़ा रहा दरवाज़े पर,
खोल दिया बिना सोचे समझे।
जो लूटा गया, वह सोना न था —
बल्कि आत्मा की शांति, गहराई में बसे।
हे अरुणाचल, तब कहाँ थे तुम?
क्यों नहीं उठी तेरी आग भीतर से?
अब समझा — तुम कभी गए ही नहीं,
भटका तो मैं था, अपनी ही पीठ पर खंजर लिए।
वह द्वार मैं था, जो खुल गया था।
चोर आये — क्योंकि मैं सो गया था।
पर तुम, हे मौन! — न सोते हो, न हिलते हो।
तुम साक्षी हो — न शोक में, न जय में।
कर्म से तुम बंधते नहीं,
ना कोई क्रिया छू सकती तुम्हारा तेज।
मैं कुछ न करूं, बस मौन हो जाऊं,
तो फिर तुम — और मैं — होंगे एक सेज़।
मैं फिर उतरता हूँ उस गहराई में,
जहाँ विचार गल जाते हैं, और आत्मा शेष रहती।
जहाँ पर्वत और आकाश एक हैं,
न कोई पर्दा, न कोई परछाईं बहती।
तो आओ, हे चोर, यदि आना ही है —
अब मैं देखूंगा, पर हिलूंगा नहीं।
कोई द्वार अब खुला नहीं है,
क्योंकि मैं मौन से मिल चुका हूँ — चिर स्थिर, चिर सजीव।
💫 ஐந்துபேர் தட்டிவிட்டார்கள் 💫
(அக்ஷரமணமாலை - பாடல் 11 இல் இருந்து பாதிப்புடன்)
அவர்களே வந்தார்கள் — அழைக்காமலே,
வெளியேற்றப்பட்ட கதவுகளும், திறந்த ஜன்னல்களும் வழியாக.
வாசனையோடு, இசையோடு, ஒரு ஒட்டாதத் தொடுதலோடு,
என் அமைதியைச் சுட்டிக்கொண்டு போனார்கள் — எந்தக் குறியுமின்றி!
இந்த நடுங்கும் உடலின் ஒளியே!
ஐம்புலக் கள்வர் அகத்தில் புகுந்தபோது,
நீ இல்லையா, அருணாசலா, உள் நின்ற பாதுகாவலனாய்?
இந்த வீட்டை — என் உள்ளத்தை — வேலி இல்லாமல் விட்டுவிட்டேன்,
இப்போது அந்த அமைதி, சோகத்தின் உருவமாயிருக்கிறது.
அவர்கள் நுகர்வாய் வந்து விளையாடினார்கள்,
ஆனாலும் அவர்கள் எல்லாம் பூஞ்சலிலான முகங்கள் தான்.
அழகாய் பேசியார்கள், சுவையாக ஆடியார்கள்,
உணர்வுகளுக்கு விருந்தாக நடந்தார்கள்,
ஆனாலும் ஒன்றிலும் நிரம்புமிக்க ஆனந்தம் இல்லை —
மாறும் மாயைதான் அவர்கள் மூடிய முகம்!
ஒரு முனிவர் எச்சரித்தார்:
"பார்வையைக் கவர்கின்றது கனவின் தோல்,
உணர்ச்சிகளை வாட்டுவது நிலையற்றதுதான் —
நிஜம், உள்ளத்தில்தான் ஒளிகின்றது."
மறொருவர் சொன்னார்:
“ஆபத்து வந்தால் ஆமைபோல் உள்ளே செல்,
ஐம்புலனையும் ஒருமுறை அடக்கி வையெனில் —
அமர்ந்த அமைதி ஒரு ஆயிரம் நாள்கள் காத்திருக்கும்.”
நான்? நான் கதவை திறந்தே விட்டேன்.
அவர்கள் என்னைச் சுரண்ட, நான் பார் என்றேன்.
நஷ்டம் ஆனது பொன்னல்ல —
உண்மையும், சுயமும் தங்கிய அமைதிதான்!
அருணாசலா, அப்போ நீ எங்கே?
உன் அக்னி ஏன் எழவில்லை எனக்குள்?
இப்போது தான் புரிகிறது — நீ போகவில்லை,
நான் தான் தவறி விலகினேன்.
திறந்த கதவு நான்தான்,
பார்வையற்ற நிலையிலே கள்வர்கள் வந்தார்கள்.
ஆனால் நீ, அந்த மௌனமே — உறங்குவதில்லை,
நீ காண்பவனாய் இருந்துகொண்டே இருக்கின்றாய்.
நீயோ எந்தக் கன்மத்திற்கும் உட்பட்டவர் அல்ல,
உன் முகத்தில் எந்த அரைகுறை செயலின் கறையும் இல்லை.
நான் எதையும் செய்யாமல் இருக்கும்போது —
நானும், நீயும் ஒன்றாய் இருக்க முடியும்.
இப்போது நான் மீண்டும் அந்த ஆழத்தில் மூழ்குகிறேன்,
யாரும் இல்லாத இடத்தில், எண்ணங்கள் கரையும் இடத்தில்.
அங்கே, பரவை மற்றும் மலை — இரண்டும் ஒன்றே —
வெளி, உளி என்று எதுவும் இல்லை.
அதனால், கள்வனே! வந்தாலும் வரலாம்…
இப்போது நான் கண் விழித்திருக்கிறேன் — அசையாமல், பிணையாமல்.
இனி எந்தக் கதவும் திறந்திருக்கவில்லை,
ஏனெனில் — அந்த மௌனமான நிலையையே நான் சந்தித்துவிட்டேன்!
When the five sense-thieves enter the heart,
what protects us is not resistance — but awareness.
Stillness is the true guard.
जब पाँच इंद्रिय-चोर मन में घुसते हैं,
हमें बचाने वाला कोई बाहरी कवच नहीं,
बल्कि भीतर की जागरूकता ही है — मौन ही असली रक्षक है।
ஐம்புலக் கள்வர்கள் உள்ளத்தில் நுழையும் போது,
எங்களை பாதுகாக்கும் காவலன் எதிர்ப்பு அல்ல — விழிப்புணர்வே.
அசைவற்ற அமைதி தான் உண்மையான வேலி.
🔖

English song adapted:



Comments

Post a Comment