கட்டியணைத்திடும் பெண்டிரு மக்களுங் காலத்தச்சன் வெட்டிமுறிக்கு மரம்போற் சரீரத்தை வீழ்த்திவிட்டாற் கொட்டிமுழக்கி யழுவார்; மயானங் குறுகியப்பால் எட்டி யடிவைப்ப ரோ? யிறைவா !

 

கட்டியணைத்திடும் பெண்டிரு மக்களுங் காலத்தச்சன்

வெட்டிமுறிக்கு மரம்போற் சரீரத்தை வீழ்த்திவிட்டாற்

கொட்டிமுழக்கி யழுவார்; மயானங் குறுகியப்பால்

எட்டி யடிவைப்ப ரோ? யிறைவா ! கச்சியேகம்பனே.  

⸻

🌸 The Tree They Cannot Follow

They gather ‘round me,

Wife and child with gentle arms—

A fortress of love—

As though to hold me here

When Time the carpenter,

Steadies his hand,

And with one silent stroke

Brings the tree of this body crashing down.

They’ll cry—oh, how they’ll cry—

Wails and drums,

Echoing through the smoke and cinders—

But at the edge of the cremation ground,

Beyond the funeral pyre’s last spark,

They cannot take a single step with me.

I see them stand,

Frozen in the shadows of a path

They cannot walk—

A journey only soul must brave,

Through endless births and deaths,

Through mother’s womb and tearful sky.

O Lord of Kanchipuram!

In this world’s boundless sea,

Where death and birth weave endless night,

Reach out—

In Your mercy

Pluck me from this circle of becoming,

And lead me where no wheel can turn—

Where no saw of Time

Can fell this tree again.

⸻

🌿 वे पेड़ का पीछा नहीं कर सकते

वे मेरे चारों ओर इकट्ठा होते हैं,

पत्नी और बच्चे अपने कोमल हाथों से—

मानो प्रेम का एक किला बनाते हैं—

मुझे यहीं थामे रखने के लिए।

लेकिन जब समय का बढ़ई,

अपना हाथ संभालकर,

एक मौन प्रहार में

इस शरीर के वृक्ष को गिरा देता है।

वे रोएंगे—हाय, कैसे रोएंगे—

रोने की आवाज़ और ढोल की गूंज,

धुएँ और राख में प्रतिध्वनित होती रहेगी—

पर श्मशान घाट के किनारे,

चिता की आखिरी चिंगारी के पार,

वे मेरे साथ एक कदम भी नहीं चल सकते।

मैं उन्हें देखता हूँ,

एक ऐसे रास्ते के किनारे जमे हुए,

जिस पर वे नहीं चल सकते—

एक यात्रा जो केवल आत्मा को करनी है,

अनंत जन्मों और मरणों के पार,

माँ के गर्भ और आँसुओं के आकाश तक।

ओ कांचीपुरम के प्रभु!

इस संसार के असीम सागर में,

जहाँ मृत्यु और जन्म रात-दिन को बुनते रहते हैं,

अपना हाथ बढ़ाओ—

अपनी कृपा से

मुझे इस चक्र से मुक्त करो,

और वहाँ ले चलो

जहाँ कोई चक्र नहीं घूमता—

जहाँ समय की आरी

इस वृक्ष को फिर कभी नहीं काट सकती।

⸻

🌳 அவர்கள் தொடர முடியாத மரம்

அவர்கள் என்னைச் சுற்றி வளைத்து நிற்கின்றனர்,

மனைவி, பிள்ளைகள் சிநேகித கரங்களால்—

இங்கு என்னைத் தக்கவைத்து விடுமெனும் அன்பின் கோட்டை போல்—

ஆனால் காலத்தின் தச்சன்,

அவன் கையை உறுதியாக வைத்துக் கொண்டு,

ஒரு மௌனமான அடி கொண்டு

இந்த உடல் மரத்தை தரையிறக்குகிறான்.

அவர்கள் அழுவார்கள்—ஓ, எப்படி அழுவார்கள்—

அந்த அழுகையும் முழக்கமும்,

புகையும் சாம்பலும் வழியாக ஒலிக்கின்றன—

ஆனால் சுடுகாட்டின் ஓரத்தில்,

அந்தச் சுடரின் இறுதிக் கிண்டலுக்கு அப்பால்,

அவர்கள் என்னுடன் ஒரு அடி கூட செல்ல முடியாது.

நான் அவர்களைப் பார்க்கிறேன்,

ஒரு பாதையின் ஓரத்தில் உறைந்துகிடக்கும்—

அந்த பாதையை அவர்கள் தாண்ட முடியாது—

ஒரு பயணம், ஆன்மா மட்டும் எடுக்க வேண்டியது,

மீண்டும் பிறப்பு, மரணம், பிறப்பின் வழியே,

தாயின் கருவறை, கண்ணீரின் வானம் வரை.

ஓ, காஞ்சீபுரம் எகம்பரனே!

இந்த உலகின் கடலென பெரிய சுழலில்,

மரணம், பிறப்பு, இவை இரவுகளை நெசிக்கும் இடத்தில்,

உன் கருணையைப் பரப்பி,

இந்த சுழல் சக்கரத்திலிருந்து என்னை மீட்டு,

ஒரு மரம் மீண்டும் விழுந்து விடாத

அந்த இடத்துக்கு என்னை அழைத்துச் செல்லும்.

⸻

🌼 

“At the cremation ground, loved ones weep, but the soul’s journey continues alone. Life’s cycle of birth and death is unbroken—only grace can lift us beyond. 🌿”

🌼 

“श्मशान घाट पर अपनों का विलाप सुनाई देता है, पर आत्मा का सफर अकेला ही होता है। जीवन का चक्र जन्म-मरण अबाध रूप से चलता रहता है — केवल करुणा हमें इस बंधन से मुक्त कर सकती है। 🌿”

🌼 

“சுடுகாட்டில் அன்புக்குரியவர்கள் அழுதுகொள்வார்கள், ஆனாலும் ஆன்மாவின் பயணம் தனித்துவம் கொண்டது. பிறப்பு, மரணம் என்ற உயிரின் சுழற்சி முடிவற்றது — இரக்கம் மட்டுமே இந்தச் சங்கிலியைக் கடக்க உதவும். 🌿”

Podcast link: 

https://www.swellcast.com/t/O1UnVlL1H18swdk