"செல்வம் நிலையாமை"

 

செல்வம் நிலையாமை

1. அறு சுவை உண்டி, அமர்ந்து, இல்லாள் ஊட்ட,

மறு சிகை நீக்கி உண்டாரும், வறிஞராய்ச்

சென்று இரப்பர் ஓர் இடத்துக் கூழ் எனின், செல்வம் ஒன்று

உண்டாக வைக்கற்பாற்று அன்று.

Inspired by Naladiyar – On the Impermanence of Wealth)

There was a time, beneath carved beams,

Where golden light and laughter gleamed—

Where every dish of six-fold taste

Was served with love, with joy, with grace.

A gentle hand, a wife so kind,

Who knew her husband’s peace of mind,

Would place his meal with quiet delight,

And watch him eat, his heart made light.

No need for seconds—such was peace,

A life adorned in calm release.

The wealth around, so rich, so grand,

Felt like a castle built on sand.

But winds will shift, and time will turn,

The fire of fate will always burn.

One day, that man, in rags and rain,

Will seek a meal to ease his pain.

He’ll beg, perhaps, for just one bowl—

Of gruel to warm his hollow soul.

And none will know he once had more,

Nor hear the silence wealth once wore.

So do not trust the coin or throne,

Or silk that wraps the brittle bone.

The only gold that does not fade

Is kindness given, prayers made.

Let not your joy in riches lie,

For even kings must one day die.

And not the feast, nor jeweled bed,

Will follow you when you are dead.

---

🪙 धन की छाया

(நாலடியார் आधारित हिंदी कविता)

छह स्वादों से सजे हुए थाल,

स्नेह से पत्नी करे संभाल,

जो कभी खाया विनम्र भाव से,

मना किया दूसरी बार से।

उनके भी दिन फिर जाते हैं,

वक़्त के साथ ढल जाते हैं।

रहते हैं फिर भूख के द्वार,

खिचड़ी को तरसे हर बार।

सजे हुए जो सोने के कक्ष,

होते हैं फिर स्मृति के रेख।

ना वस्त्र बचता, ना वैभव,

धन करता है बस समय का खेल।

धन को जो समझे शाश्वत मित्र,

भूल रहा है जग का चित्र।

ना साथ आएगा, ना साथ रहेगा,

जो आज है, कल बह जाएगा।

सत्य यही है, गहरा और मौन,

धन से न ऊँचा कोई कोन?

विनम्रता, दया, संतोष ही पूँजी,

बाँटे उसे, यही है सच्ची तुलसी

🪙 நிழல் போல செல்வம்

(நாலடியார் அமைப்பில் தமிழ்க் கவிதை)

அறுசுவை உணவுகள் ஓங்கி பரவ,

அன்புடன் அமர்ந்தாள் மனையாள் தவமயமா,

மறுபிடி கேட்காதோன் சாந்தி உணர,

மதிப்புடன் உண்டார்—செல்வத்தின் வனம்!

ஆனால் நாளும் வரிசையில் மாறும்,

நீர்த் துளி போல நிலைமையும் போகும்.

வறுமையின் வாயிலில் நிற்பதும் இவரே,

கூழ் கேட்டு ஏங்கும் கண்ணீர் நிறைந்தோர்.

பொன்னின் வீடு, பட்டின் உறை,

சில நாளில் கனவென மறையும் எனை.

நிலையானதல்ல நம் சேர்க்கை செல்வம்,

நிழல் போல நடக்கிறது காலம்.

செல்வத்தில் திமிராகாதே, தோழா,

சீரும் சிறப்பும் நேரம்தான் தீர்மானம்.

அறமும் பண்பும் போதுமானவை,

அவைதான் உண்மையிலே நிலைத்தவை.

---

🔎 பொருள் சுருக்கம்:

இக்கவிதை நாலடியாரில் கூறப்படும் போலவே, செல்வம் என்பது நம்மை நிலைத்த மகிழ்ச்சிக்கு அழைத்துச் செல்லும் ஒன்றல்ல என்பதை உணர்த்துகிறது. இன்று செழிப்போடு வாழும் ஒருவர், நாளை வறுமையால் கூழ் கேட்கும் நிலைக்கு வரலாம். ஆகவே, செல்வத்தில் அல்ல, பண்பிலும் பக்தியிலும் வாழ்க்கையின் அடித்தளத்தை காண வேண்டும்.

🪙 

Once served with love and luxury, today he begs for a bowl of gruel.

Wealth is a shadow—it fades with the sun.

Let us value humility, not riches.

🛕 

அறுசுவை உணவாய் அன்புடன் பரிமாறியது ஓர் காலம்...

இன்று கூழ் கேட்பதாய் வறுமையின் வழி.

செல்வம் நிழல் போல - நேரம் போனால் நீங்கும்.

வாழ்க்கையில் பணத்தை அல்ல, பண்பை மதிப்போம்.

🧿 

कल तक प्यार से परोसे गए पकवान,

आज पेट भरने को माँगनी पड़ी खिचड़ी।

धन एक छाया है—सूरज ढला नहीं कि मिट गई।

सच्चा मूल्य धन में नहीं, विनम्रता में है।

#ImpermanenceOfWealth #AncientWisdom #Naladiyar #TamilLiterature #SpiritualTruth #MinimalismMatters #SimplicityIsPower #WealthIsNotForever #PhilosophicalPoetry #TraditionalValues #IndianHeritage #SixTastesOneTruth #LetGoOfGreed #LiveWithGrace #ContentmentIsWealth